Ksiądz infułat dr Wojciech Piwowarczyk (1902 – 1992)  urodził  się  18  stycznia w miejscowości Kamienica (k. Miechowa) jako  syn Wojciecha i Joanny z d. Suchta. W 1923 r. zdobył maturę. Bezpośrednio potem wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach, gdzie w 1927 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1932 – 1938 (z przerwami) studiował na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskał stopień doktora z zakresu teologii moralnej.

    Jako kapłan pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji na terenie diecezji kieleckiej, a przede wszystkim w Kielcach.  Do najważniejszych zadań, jakie mu powierzono, należy stanowisko profesora teologii moralnej i ojca duchownego alumnów seminarium duchownego w Kielcach (1939 – 1958) oraz ojca duchownego kapłanów diecezji kieleckiej (1958 – 1978). Dzięki temu stał się wychowawcą kilku pokoleń kapłanów diecezji kieleckiej. Był niestrudzonym konferencjonistą,  rekolekcjonistą, spowiednikiem nie tylko kapłanów, ale zakonnic i osób świeckich, dążących do doskonałości w świecie.
              Od 1944 r. gromadził wokół idei bezinteresownej służby ludziom grono żeńskiej młodzieży, która z jego inicjatywy i pod jego kierunkiem utworzyła trwałą, istniejącą do dziś wspólnotę – Instytut Chrystusa Króla. Do końca życia czuwał nad jego rozwojem. Uważał go za główne dzieło swego życia.
              Podejmował ponadto wiele prac apostolskich: organizował wczasorekolekcje dla niepełnosprawnych, wiele dni skupienia dla różnych wspólnot w półpublicznej kaplicy we własnym mieszkaniu (od 1972 r.). Przez wiele lat zajmował się propagowaniem i wspieraniem misji katolickich w świecie.  Jego nieprzeciętna miłość do ludzi, żarliwość apostolska, z jaką spełniał swoje obowiązki, duch modlitwy, opinia świętości stały się przyczyną powstania myśli do podjęcia starań o jego beatyfikację.