III dzień, wycieczka autokarowa:

KIELCE ? WIŚLICA

Wyjeżdżamy z Kielc na południe trasą nr 73 do Buska Zdroju (ok. 49 km). Trasa wiedzie przez Nieckę Nidziańską. Busko leży w jej części zwanej Niecką Solecką, zbudowanej głownie z gipsów. Jest znane od XII wieku. Od 1185 roku do XVIII wieku było własnością klasztoru Sióstr Norbertanek. Już w 1287 roku Leszek Czarny nadał mu prawa miejskie. Od XIII wieku jest znane z leczniczych własności siarkowych wód mineralnych, ale uzdrowisko powstało dopiero w 1824 roku, gdy Henryk Marconi na zlecenie Henryka Rzewuskiego zbudował w parku krajobrazowym łazienki i oranżerie. Leczy się tu m. in. choroby gośćcowe. Poza uzdrowiskiem warto zwiedzić ponorbertański kościół Niepokalanego  Poczęcia NMP, barokowo klasycystyczny (z lat 1592 -1621) powiększony w 1804 roku, odbudowany po pożarze w połowie 1820 roku i przebudowany w początku XX wieku.

W ołtarzu głównym obraz Franciszka Smuglewicza, a wyposażenie wnętrza głownie późnobarokowe. Z Buska Zdroju jedziemy trasą nr 776 do Wiślicy (ok. 14 km). Po drodze można zatrzymać się w miejscowości Skorocice, gdzie znajduje się rezerwat skalno-stepowy Skorocice. Jest tu wąwóz ze zjawiskami krasu gipsowego. Są liczne groty, ale nie można ich zwiedzać bez zgody konserwatora przyrody (grożą zawaleniem). Występują tu liczne rośliny ciepłolubne jak miłek wiosenny, stepowa trawa ostnica włosowata. Jedziemy dalej do celu naszej wycieczki ? Wiślicy, gdzie ks. Wojciech Piwowarczyk spędził pierwszy rok kapłaństwa (1927/28). Wiślica leży nad rzeką Nidą na skałach gipsowych. Wykopaliska wskazują na możliwość istnienia tu grodu już w VIII wieku. Potem wielokrotnie była niszczona przez Połowców (1135 rok), Tatarów (1241 rok), Czechow (1291-1304). Prawa miejskie posiadała od 1326 do 1869 roku. W 1347 roku ogłoszono tu słynne statuty wiślickie. W XIV wieku wzniesiono mury obronne; król Kazimierz Wielki rozbudował zamek. W 1528 roku założono wodociągi. Po raz kolejny została zniszczona przez Szwedów. Zwiedzanie Wiślicy zaczynamy od gotyckiej kolegiaty pamiętającej czasy Kazimierza Wielkiego (był jej fundatorem). W czasie I wojny światowej została poważnie zniszczona i była odbudowywana w latach 1919-1926. Jest to świątynia dwunawowa, budowana z ciosu, ma zrekonstruowane sklepienia z zachowanymi rzeźbionymi zwornikami. Fasada zachodnia pseudogotycka z ceglanym szczytem została zaprojektowana przez A. Szyszko-Bohusza po zawaleniu się wież romańskich. Nad gotyckim portalem wejściowym jest tablica erekcyjna przedstawiająca Kazimierza Wielkiego ofiarującego