Chcąc podkreslić znaczenie czasu wielkanocnego w Kościele, Salezjanie zainicjowali (1988 r.) nabożeństwo Drogi Światła. Inspiracją były freski z katakumb św. Kaliksta w Rzymie przedstawiające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, który przechodzi z ciemności do światła (stąd nazwa Droga Światła). W 2002 r. nowa forma pobożności została zatwierdzona przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
Droga Światła i Droga Krzyżowa mają sobie wzajemnie odpowiadać. O ich podobieństwie przypominają łacińskie nazwy: Via Crucis (droga krzyża) i Via Lucis (droga światła). Identyczna jest liczba stacji. Proponowane stacje drogi światła oparte są na wydarzeniach odnotowanych w Nowym Testamencie.
Nabożeństwo odprawiane jest w coraz większej liczbie kościołów, nie tylko w Polsce. Rozważanie Drogi Światła można także potraktować jako osobistą medytację, szczególnie podczas liturgicznego okresu wielkanocnego, czyli od Wielkanocy do Zesłania Ducha Świętego. Pomocą mogą służyć materiały z portalu Opoka i tutaj.
Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!