Urodziłam się 22.08.1942 r. w Częstochowie. Do szkoły podstawowej (1949-1955) i średniej (1955- 1959) chodziłam w Radomsku, gdzie zamieszkali moi rodzice. Potem było Studium Nauczycielskie w Piotrkowie Trybunalskim (1959-1961), a następnie Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Katowicach (1961-1965). Pracowałam potem w Bibliotece Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (1965-1974) oraz w redakcji „Gościa Niedzielnego” w Katowicach (1974-1991). Wróciłam potem na Uniwersytet Śląski (powstał on w 1968 r.), gdzie w Bibliotece Głównej przepracowałam następne osiem aż do emerytury w 1998 r.

         W roku 1981 redaktor „Gościa” zlecił mi stworzenie od podstaw „Małego Gościa Niedzielnego”, choć tak naprawdę „udawaliśmy”, że chodzi nam o reaktywację „Małego”,
którego tak naprawdę nie było. Przedwojenny „Mały” był środkową kartką dużego „Gościa” składaną na osiem części.

         Biskup Herbert Bednorz, korzystając ze sprzyjających okoliczności, wymógł na władzach zgodę na czasopismo katolickie dla dzieci. To były bardzo dramatyczne rozmowy
(opisane z pewnością w dokumentach Kurii) i stanęło na miesięczniku. Pismo z tą zgodą wyszło równo z rozpoczęciem w Polsce stanu wojennego.

Moje nazwisko nigdy i nigdzie nie było zamieszczone w stopce „Małego”, bo przecież „Mały” był tylko gałązką na konarze dużego „Gościa”. Z trudem, powoli ludzie uświadamiali sobie,
co to jest tematyka religijna dla dzieci i z czasem „Mały” pozyskiwał współpracowników; zaczynał od starej gwardii, na której tekstach ja sama się wychowałam.

Dramatyzmów, czyli walk z cenzurą i drukarnią (ta miała za zadanie przeszkadzać) było wiele, jednak „Mały” jakoś okrzepł, zaś potem po zmianie ustroju mógł być jak inne czasopisma.
Pod inną redakcją.

         Od 2015 roku mieszkam w Domu Opieki Społecznej w Radomsku.

                                                                            Lidka

Śp. Lidia w naszej Wspólnocie przeżyła 59 lat.