Psalmy śpiewane czy recytowane dają możliwość doskonalenia ćwiczenia kontemplacji. Docenisz psalmy, gdy zaczniesz się nimi modlić. Jak to robić? Czytaj dalej:

Psalmy wykonywane są wers po wersie przez dwie grupy wykonawców, zmieniające się równomiernie. Każda grupa w połowie swego wersu robi pauzę zawsze tej samej długości, z pewnym naciskiem, co wyraźnie wykracza poza konieczność podziału i wzgląd na przebieg tekstu.

Śpiewa się albo recytuje stale na tej samej wysokości, jednak nie ma to być nienaturalna, usztuczniona mowa bez jakiejkolwiek modulacji, ale raczej najprostszy sposób śpiewu. Jest to śpiew przeważnie na jednej wysokości i tylko przy końcu pierwszej części wersu występują nieznaczne modyfikacje, które z kolei pozostają niezmienne we wszystkich wersach.

Skromność szaty muzycznej

Wprawdzie występują pewne zabarwienia wynikłe z charakteru tekstu, rodzaju ramowych antyfon czy zastosowanych melodii psalmów ? tak zwanych tonów psalmowych ? jednak przeważające i decydujące pozostaje wrażenie monotonii, jednostajności i prostoty.

Skromność szaty muzycznej, radykalna rezygnacja z wszelkich melodycznych interpretacji treści czy uczuć świadczy wyraźnie, że nie chodzi tu o impulsywno-interpretacyjne czy o całkiem ekstatyczno-wieszczące, a więc dramatyczne wykonanie psalmów (do czego teksty te rzeczywiście zapraszają).

Wspólna psalmodia ogranicza się niejako do śpiewnego wypowiadania świętych tekstów, aby były one obecne nie tylko na piśmie, w literach, lecz też w brzmieniu głosu rozmodlonej wspólnoty i by stale mogły być słyszane i przyjmowane w sercu.

Właśnie ta pełna czci powściągliwość i uboga jednostajność form oprawy muzycznej stwarza ? jak o tym świadczą na przestrzeni wieków wypowiedzi wielu słuchaczy i wykonawców psalmodii ? atmosferę, która wprowadza w serce uważny spokój i ciszę otwartą na odbiór. Nad tym, dlaczego tak a nie inaczej należy śpiewać psalmy i dlaczego psalmodia tworzy tak dobry klimat do kontemplacji, na próżno zastanawiało się wielu Ojców Kościoła i innych pisarzy duchowych.

Analogia do chórów anielskich

Psalmy śpiewa się w chórze na przemian. Połowa chóru recytuje jeden wers, druga połowa odpowiada następnym. Podają sobie tekst coraz dalej. Ojcowie Kościoła w tej praktyce dostrzegają analogię do chórów anielskich, które nawzajem ? alter ad alterum (Iz 6,2) ? śpiewają zachęcając się do wielbienia Boga, nawzajem utrzymują się ?w nastroju?. Naprzemienny chórowy śpiew utrzymuje w modlitwie kontemplacyjnej, wprowadza modlitewne napięcie, które dzięki tej wymianie może być długo podsycane. Gdy druga część chóru śpiewa, my słuchamy. Możemy się skupić w sercu, na dnie duszy. Wzniecony przez śpiew żar w milczeniu może zapłonąć i przeniknąć całe ciało.

Oczyszczenie

Śpiew psalmów ma działanie oczyszczające. Oczyszcza z brudów wewnętrznych, wyrzuca śmieci z duszy, a przy tym wycisza serce.

Milczenie

Pauza w psalmodii wprowadza w milczenie intensywniejsze niż to, które polega tylko na braku dźwięków; Stosowana w połowie wersu zostawia czas, by oddech sam mógł przyjść i aby można było dostrzec, że wszelki oddech życia, podobnie jak ten, został nam dany bezinteresownie, za darmo. Jako wyzwoleni przez Boga i dla Boga możemy w radości poddać się Temu, który modli się w nas i za nas i który może w nas i między nami zaprowadzić pokój. (fragm., z dodaniem śródtytułów, z: Anselm Grün OSB, Modlitwa chórowa a kontemplacja, wyd. w Tyńcu, tutaj)