Nic nie jest tak pożyteczne dla człowieka jak sprzeciwianie się własnej woli; jak wędrowiec, który idąc znajduje sobie krótszą drogę tak i ten, który idzie drogą wyrzekania się własnej woli. Można w ciągu kilku chwil wyrzec się i dziesięciu własnych pragnień, na przykład: przechodzi ktoś i coś widzi, i własna wola mu podsuwa: Podejdź tam, a on odpowiada: ?nie podejdę? i wyrzeka się własnej woli i nie podchodzi. Dalej widzi kilku rozmawiających i własna wola mu podsuwa: Powiedz i ty do nich to a to, a on wyrzeka się własnej woli i nie mówi.
Dostrzega jakąś rzecz, własna wola mu podsuwa: Zapytaj, kto to przyniósł, a on wyrzeka się własnej woli i nie pyta; i tak powoli przyzwyczaja się do wyrzeczenia.
Od rzeczy małych dochodzi do spokojnego wyrzekania się wielkich, a w końcu do tego, że w ogóle nie ma już własnej woli, ale cokolwiek się dzieje, jest zadowolony, jak gdyby było po jego myśli.
[Fragment z dzieła Pisma ascetyczne,: Św. Doroteusz z Gazy (VI w.)].